Święty Jan Paweł II – część III

Wczesne lata kapłaństwa 1946 – 1964

W czasie studiów zamieszkiwał w Kolegium Belgijskim, w którym poznał licznych duchownych z krajów francuskojęzycznych i USA. W 1948 roku ukończył studia i uzyskał stopień doktora za pracę „Problem wiary u św. Jana od Krzyża”. Promotorem jego pracy doktorskiej był dominikanin, ojciec Reginald Marie Garrigou-Lagrange OP. Ponieważ jednak nie mógł sobie pozwolić na publikację swojej pracy doktorskiej w Rzymie, musiał  powtórzyć doktorat po powrocie do Polski. Uczynił już w tym samym 1948 roku na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Tym razem jego promotorem został ksiądz profesor Władysław Wicher. 16 grudnia 1948 roku ostatecznie uzyskał stopień doktora. 

Kilka miesięcy wcześniej, w lipcu tego samego roku zostaje skierowany jako wikary do parafii Najświętszej Maryi Panny w Niegowici. Rok później, w sierpniu 1949 roku został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie.
W obydwu parafiach udawał się na wycieczki z młodzieżą. Aby zmylić ówczesną milicję, podczas tych wycieczek zdejmował sutannę i nakazywał żeby nazywano go „wujkiem”.

W 1951 roku został skierowany na urlop w celu ukończenia pracy habilitacyjnej. Jej tytuł brzmiał „Próba opracowania etyki chrześcijańskiej według systemu Maxa Schelera”. 12 grudnia 1953 roku jego habilitacja została przyjęta przez Wydział Teologiczny UJ, jednak Karol Wojtyła nie uzyskał habilitacji z powodu odmowy ówczesnego komunistycznego Ministerstwa Oświaty. W 1954 roku został zatrudniony na Wydziale Filozoficznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Publikował w tym czasie teksty w czasopismach katolickich, m.in. miesięczniku „Znak” i „Tygodniku Powszechnym”. To ostatnie pismo jednak mocno skrytykuje w 1995 roku, o czym będzie jeszcze mowa w stosownym czasie. 

Zobacz także: Prawo i Sprawiedliwość reprezentantem polskiej wsi

W 1960 roku opublikował książkę „Miłość i odpowiedzialność”, na temat miłości małżeńskiej. Powstała ona w wyniku jego rozmów na ten temat ze studentami oraz studiów nad tą tematyką. W dalszym ciągu udawał się na wycieczki ze studentami m.in. na spływy kajakowe. 

4 lipca 1958 został mianowany przez papieża Piusa XII biskupem pomocniczym Krakowa. Po objęciu godności biskupa przybrał swoje hasło przewodnie, które brzmiało „Totus Tuus” (łac. Cały twój) i było skierowane do Najświętszej Marii Panny. Inspiracją do tego było dzieło „Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Marii Panny” św. Ludwika Marii Grignion de Montfort (1673 – 1716). Uczestniczył we wszystkich sesjach Soboru Watykańskiego II (1962 – 1965). 19 stycznia 1964 roku został mianowany przez papieża Pawła VI arcybiskupem krakowskim, 8 marca tego samego roku odbył się jego ingres do katedry wawelskiej.

Koniec części III